โดย ลีห์ ฮาร์ทแมน 29 มกราคม 2562 ชาวอุยกูร์เป็นกลุ่มชาติพันธุ์มุสลิมที่อาศัยอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจีนมาเป็นเวลาหลายศตวรรษ ชาวอุยกูร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในซินเจียงซึ่งเป็นมณฑลที่มีพื้นที่มากที่สุดของจีน แต่เป็นภูมิภาคที่ห่างไกลมากที่สุดและมีประชากรน้อยที่สุดภูมิภาคหนึ่งของประเทศ ในช่วงปีหลังๆ มานี้ รัฐบาลจีนดำเนินมาตรการเด็ดขาดกับวัฒนธรรมและศาสนาของชาวอุยกูร์ โดยลงโทษชาวอุยกูร์ที่พูดภาษาอุยกูร์ ดำรงรักษาวัฒนธรรม หรือปฏิบัติตามหลักศาสนาของตน เช่น การอดอาหารระหว่างเดือนถือศีลอด หรือการงดเว้นจากการรับประทานหมูและดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ ชาวอุยกูร์มีวัฒนธรรมและศาสนาที่คล้ายคลึงกับกลุ่มชาติพันธุ์เอเชียกลางอื่นๆ เช่น กลุ่มอุซเบกและกลุ่มคาซัก ทั้งยังใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาอุซเบก และมีความคล้ายคลึงกับภาษาคาซัก ภาษาคีร์กีซ และภาษาเตอร์กิก ศาสนาอิสลามเป็นส่วนสำคัญในเอกลักษณ์ของกลุ่มอุยกูร์ ชาวอุยกูร์ส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลามนิกายสุหนี่ ชาวอุยกูร์ประมาณ 10 ล้านคนอาศัยอยู่ในซินเจียง และมีหลายแสนคนอาศัยอยู่ในประเทศเพื่อนบ้าน เช่น คาซัคสถาน คีร์กีซสถาน และอุซเบกิสถาน ซินเจียงเป็นแหล่งทรัพยากรธรรมชาติที่สมบูรณ์ ทั้งยังมีระบบเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับเกษตรกรรมและการค้าขายมาเป็นเวลายาวนาน เมืองต่างๆ ในซินเจียงเคยเป็นจุดพักที่สำคัญๆ ตามเส้นทางสายไหมที่มีชื่อเสียง เขตแดนซินเจียงปัจจุบัน ซึ่งในภาษาจีนมีความหมายว่า “แนวพรมแดนใหม่” อยู่ภายใต้การปกครองของจีนหลังจากราชวงศ์ชิงเข้ามาถือสิทธิ์ในภูมิภาคระหว่างสงครามช่วงศตวรรษที่ 18 ในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 ภูมิภาคนี้ได้ประกาศตัวเป็นรัฐเอกราชช่วงสั้นๆ สองครั้ง แต่ประเทศจีนกลับเข้ามามีอำนาจอีกครั้งหลังจากพรรคคอมมิวนิสต์ยึดครองประเทศในปี พ.ศ. 2492 การข่มเหงจากจีน …